Europees Parlement wil dat EU exit-strategie Afghanistan grondig herziet

Het wordt tijd om te erkennen dat de militaire interventie in Afghanistan mislukt is en er zelfs voor een verslechtering van de veiligheidssituatie heeft gezorgd. Dat zeggen Europarlementariërs in een omstreden verslag waarin ze de coalitietroepen misrekeningen verwijten. Ze vinden ook, dat een nieuwe exit-strategie in nauwe samenwerking met de Afghanen vorm moet krijgen en dat de Taliban daarbij moeten worden betrokken.

De EU-strategie voor Afghanistan heeft behoefte aan een grondige herziening. In de eerste plaats moeten de EU en haar bondgenoten erkennen, dat de veiligheid en de sociaaleconomische situatie van het land er - ondanks bijna tien jaar van betrokkenheid van de internationale gemeenschap - constant verslechteren. Daarnaast moet de internationale gemeenschap inzien, dat de Afghanen volledig betrokken moeten worden bij de uitwerking van de exit-strategie. De Afghaanse bevolking ziet de coalitie steeds meer als een bezettingsmacht, waarschuwen de Europarlementsleden. Daarom is meer evenwicht tussen de civiele en de militaire aanpak noodzakelijk, met concrete maatregelen om de armoede en de vrouwendiscriminatie uit te bannen.

De Europarlementsleden concentreren zich op vier hoofdterreinen, waar ze verbetering willen zien: een nauwkeurige afstemming van de EU-rol en een grotere betrokkenheid van de Afghaanse spelers in het vredesproces, een verbetering van de kwaliteit van de politieopleidingen, een betere coördinatie van de internationale hulpverlening en de uitbanning van de opiumteelt.

Vredesproces

De leden van het Parlement wijten de huidige patstelling van het land grotendeels aan aanvankelijke misrekeningen van de coalitiemachten. "De aanwezigheid van de Taliban werd onderschat en de capaciteit van de regering-Karzai om het land te besturen werd overschat. Als gevolg daarvan werd te weinig aandacht besteed aan de wederopbouw en de ontwikkeling van het land", zeggen ze.

De Europarlementariërs zien in, dat de enige mogelijke oplossing een politieke oplossing is, waarbij met de Taliban en andere strijdende partijen wordt onderhandeld. Tegen de achtergrond van een staakt-het-vuren moeten onderhandelingen gevoerd worden met de Taliban en andere strijdende partijen, en met andere politieke actoren in het land, die bereid zijn een einde te maken aan de burgeroorlog en te zorgen voor de volledige eerbiediging van de rechtsstaat en de fundamentele mensenrechten.

Een dergelijke politieke oplossing moet enige tijd krijgen om vruchten af te werpen, "in overeenstemming met het door president Obama aangekondigde tijdsschema", zeggen de Europarlementsleden. Hoewel de Amerikaanse president zei dat de Amerikaanse troepen zich vanaf juli 2011 zouden beginnen terug te trekken, is de nieuwe termijn van de NAVO voor de overdracht van de verantwoordelijkheden op het gebied van veiligheid aan de Afghanen nu eind 2014.

De leden zijn ervan overtuigd, dat de drie voornaamste voorwaarden voor het vredesproces waarbij de Taliban betrokken zijn de volgende moeten zijn: de toezegging van alle bij de onderhandelingen betrokken partijen om Al Qaeda en alle andere terreurgroepen uit het land te verdrijven; maatregelen te nemen om een einde te maken aan de papaverteelt; en een beleid te voeren ter eerbiediging van de fundamentele mensenrechten, stelt het verslag.

Politieopleiding

Het verslag betreurt de inefficiëntie van de politieopleiding, waarmee een paar grote Amerikaanse particuliere beveiligingsondernemingen worden belast, en het hoge aantal ongeletterden en drugsgebruikers onder de politiekrachten. Aangezien de oprichting van een nationale politie voor de coalitietroepen een voorwaarde is om zich terug te trekken, roepen de Europarlementsleden op tot meer internationale samenwerking en coördinatie om de capaciteit van de politieopleidingen aanzienlijk te verhogen en de doelmatigheid van de opleidingsprogramma's te verbeteren. Ze stellen voor dat EUPOL en NAVO/ISAF een grootschalig politieopleidingsprogramma lanceren waarin de nationale politie-eenheden worden geïncorporeerd.

Gebruik en misbruik van internationale hulpverlening

Europarlementsleden hekelen het feit dat een aanzienlijk deel van de Europese en de andere internationale financiële steun ergens in de loop van de verdeling verloren is gegaan en vestigen de aandacht op de vier voornaamste manieren waarop dit geschiedt: verspilling, te hoge kosten voor intermediairs en veiligheid, overfacturering en corruptie. Ze zijn dan ook ingenomen met het besluit van de Conferentie van Kabul om tegen 2012 50% van de internationale steun via de nationale Afghaanse begroting te doen sluizen.

Om een einde te maken aan het gebrek aan coördinatie en transparantie tussen donors, verzoeken de Europarlementsleden de EU een gecentraliseerde databank over alle EU-steun aan Afghanistan op te zetten en kredieten rechtstreeks toe te wijzen aan concrete projecten die in partnerschap met Afghaanse instellingen worden uitgevoerd.

De Parlementsleden wijzen op de enorme kosten van de oorlog die van 2001 tot 2009 in Afghanistan is gevoerd, die worden geraamd op meer dan 300 miljard USD - meer dan 20 keer het BBP van Afghanistan. Het besluit de Amerikaanse militaire toeleveringsketen in privé-handen te geven, heeft volgens hen "afpersing en corruptie in de hand gewerkt", en ertoe geleid "dat krijgsheren, plaatselijke maffiabazen en uiteindelijk ook Talibanleiders een aanzienlijk deel van de 2,2-3 miljard USD die in Afghanistan aan militaire logistiek zijn besteed, hebben kunnen bemachtigen".

Kritiek uiten de Europarlementsleden ook op de VS omwille van hun "contradictoire pogingen om de leiding van de rebellie te "onthoofden" door gebruik te maken van drones, speciale VS-eenheden en lokale milities, methodes waarvan de legitimiteit in twijfel kan worden getrokken, die vaak slachtoffers maken onder de burgerbevolking en de internationale interventie in diskrediet brengen".

Opiumteelt

Als vierde prioriteit noemen de Europarlementsleden inspanningen om de opiumteelt uit te roeien, bijvoorbeeld door ze te vervangen door de teelt van alternatieve gewassen, zoals saffraan. Ze vragen een nationaal vijfjarenplan voor de uitroeiing van illegale aanplantingen van opium, met specifieke termijnen en benchmarks, via een daartoe op te richten bureau, met zijn eigen begroting en personeel. Ten slotte vragen ze de regering en het parlement van Afghanistan om specifieke wetgeving vast te stellen die chemische herbiciden voor de vernietiging van de opiumteelt verbiedt.