Somavía (Internationale Arbeidsorganisatie): "Gebruik de crisis niet om de rechten van werkers af te zwakken
Onevenwichtige economische groei heeft over heel de wereld gezorgd voor toenemende ongelijkheid. De financiële crisis heeft alleen maar bijgedragen aan deze trend, zegt IAO i-directeur-generaal Juan Somavía, die vorige week de conferentie van voorzitters in het Europees Parlement i in Straatsburg toesprak. Wij namen een interview met hem af.
In het rapport "Een nieuw tijdperk van sociale rechtvaardigheid" zegt u dat "inefficiënte groeipatronen hebben gezorgd voor een wereldwijde toename van ongelijkheid". Kunt u dat toelichten?
Vandaag de dag vergaart in de VS 0,1% van de bevolking 12,6% van het totale inkomen, daarnaast is in Europa 10% van de bevolking goed voor 50% van het totale inkomen. Dit is te wijten aan een groeipatroon dat ongelijkheid heeft gestimuleerd en het aandeel van lonen in het bruto nationaal product heeft afgezwakt. Dit moet worden bijgesteld.
Vanaf de Tweede Wereldoorlog tot de jaren 80 en 90 is Europa erin geslaagd om een grote groei en productiviteit te combineren met een eerlijk en goed loon. Dit toont aan dat het geen onmogelijke opdracht is. Wij moeten terug naar de wortels van Europese waarden en eerlijkheid moet de belangrijkste doelstelling worden. Wat mensen willen zien is fatsoenlijk werk en goede banen. De kwaliteit van werk bepaalt in grote mate de kwaliteit van een samenleving.
Internationale Arbeidsorganisatie
-
-Opgericht door de Verenigde Naties in 1919
-
-Wereldwijd zijn 183 staten lid
-
-Won in 1969 de Nobelprijs voor de Vrede
-
-Directeur-Generaal: Juan Somavía (sinds 1998)
-
-Is gericht op het promoten van arbeidsrecht, het creëren van banen, verhoogde sociale bescherming en het versterken van een sociale werkdialoog.
U sprak zojuist over "fatsoenlijk" werk. Wat bedoelt u hiermee?
Fatsoenlijk werk is gebaseerd op een aantal kenmerken. Het eerste kenmerk bestaat uit respect voor internationale arbeidsnormen. Maak geen gebruik van de crisis als een excuus om de rechten van werknemers af te zwakken. Het tweede element is de sociale dialoog. Het is makkelijker om problemen op te lossen wanneer werkgevers en werknemers overleggen. Het derde kenmerk is sociale bescherming. Acht op tien mensen in de wereld hebben geen toegang tot sociale zekerheid, maar veel ontwikkelingslanden, waaronder India, China, Brazilië, Mexico en Chili gaan ook die kant op. Je moet voorkomen dat mensen in armoede vervallen door hen te beschermen en hen macht te geven. De financiële economie moet ten dienste staan van de echte economie.
Welke impact heeft de economische crisis gehad op arbeidsstandaarden en sociaal beleid?
De financiële crisis werd een economische crisis en de economische crisis werd een sociale crisis. Dit sociale aspect is wat er aan de basis licht van banenverlies, toenemende armoede en de aanhoudende groei van ongelijkheid. Vandaag de dag zijn er 200 miljoen werklozen. Daarnaast duikt de tendens op om de crisis te gebruiken als een excuus om de rechten van werknemers aan banden te leggen.
Volgens mij is het heel belangrijk om verder te blijven gaan op de basiswaarden van de EU i: fundamentele mensenrechten, recht op werk en op de bescherming van het individu. De sociale markteconomie dient de vooruitgang van mensen te stimuleren en op die manier te leiden tot meer welzijn. Die verbinding is verloren gegaan in het inefficiënte groeimodel, dat niet genoeg banen heeft geproduceerd en daarnaast ook de ongelijkheid heeft doen toenemen.
Deze dingen kunnen veranderd worden, maar hiervoor is politieke wil voor vooruitgang nodig. Het is in het belang van Europa om mensen te verbinden die ontevreden zijn en zich distantiëren van de politieke instellingen.
Hoe kan het Europees Parlement bijdragen aan dit proces?
Ik heb enorm veel respect voor het Europees Parlement en de steun die het heeft verleend aan belangrijke gebieden over heel de wereld, zoals de sociale dimensie van globalisering, het mondiale banenpact en de sociale beschermingswetten. Wat de wereld nu nodig heeft is een sterk systeem dat draait om parlementen en maatschappelijke organisaties.
In veel politieke systemen wordt de crisis gezien als een kwestie van winnen of verliezen bij de volgende verkiezingen. In plaats daarvan zouden landen moeten samenkomen en het eens moeten worden over de beste manier om vooruit te komen. Die mogelijkheid, om zich te concentreren op het collectieve belang ligt bij het Europees Parlement. Het Europees Parlement staat nu voor een grote uitdaging, namelijk het tonen van leiderschap en de burgers en de politieke instellingen met elkaar in contact brengen.
REF. : 20110916STO26850