Herman Van Rompuy bespreekt financiële plannen met EP

EUROPESE RAAD DE VOORZITTER

Brussel, 27 november 2012

EUCO PRESSE 493 PRPCE 193

Toespraak van de voorzitter van de Europese Raad, Herman Van Rompuy i, in het Europees Parlement i

U bent natuurlijk reeds op de hoogte van de resultaten van de Europese Raad van vorige week. Wij konden geen akkoord bereiken, maar er werd mij verzocht naar een compromis te streven, omdat er voldoende politieke wil aanwezig was en de standpunten dicht genoeg bij elkaar lagen om begin volgend jaar tot een akkoord te kunnen komen

Vanzelfsprekend is het meerjarig financieel kader in wezen een aangelegenheid voor de Raad i en het Parlement, maar er is altijd al een beroep gedaan op de Europese Raad om dat kader te bespreken en aldus zijn rol overeenkomstig artikel 15 van het VEU i te vervullen en de algemene politieke beleidslijnen en prioriteiten van de Unie te bepalen. Het is de Europese Raad nog nooit gelukt om hierover tijdens één bijeenkomst overeenstemming te bereiken, ook dit keer niet

De vereiste van eenparigheid vormt natuurlijk een groot probleem. Om een consensus te bereiken is geven en nemen nodig en het besef dat we een gemeenschappelijk doel nastreven, dat we samen de Europese prioriteiten bepalen, en niet louter elk apart berekenen hoe we als lidstaat zo weinig mogelijk kunnen geven en zoveel mogelijk kunnen ontvangen

Ik ben mij zeer goed bewust van de prioriteiten en de pijnpunten van het Parlement, en van het uitstekende werk dat uw rapporteurs en uw commissies hebben geleverd en dat uw voorzitter vorige week zo knap gepresenteerd heeft aan de Europese Raad. Alle punten waarop het Parlement heeft gewezen, zijn besproken voor en tijdens de bijeenkomst van de Europese Raad. De standpunten van het Parlement moeten evenwel, net zoals die van de Commissie en van elke lidstaat, worden ingepast in een proces waarbij de vereiste van eenparigheid de mogelijke uitkomsten sterk beperkt

PERS

Dirk De Backer - woordvoerder van de voorzitter - 8 +32 (0)2 281 9768 - +32 (0)497 59 99 19 press.president(@,consilium.europa.eu http://www.consilium.europa.eu/

EUCO

We weten natuurlijk dat de begroting in het teken van matiging moet staan. De omstandigheden dwingen ons daartoe. Als voormalig minister-president en minister van Begroting heb ik dit soort problemen al succesvol opgelost, en daarom gaat de situatie mij zeer ter harte. Ik ben helemaal niet de "wereldvreemde beleidsmaker" waar men mij soms voor verslijt!

In onze begroting moet evenwel goed tot uiting komen dat wij willen dat de Unie een aantal dingen voor onze landen en onze burgers doet, en dat zij daartoe de middelen moet hebben. Dat betekent helemaal geen aanslag op onze nationale begrotingen, want in sommige sectoren leveren Europese uitgaven besparingen op nationaal niveau op, dankzij schaalvoordelen en het voorkomen van dubbele uitgaven

De Europese Unie i werkt met een financieel kader voor zeven jaar, wat uniek is, zeker omdat de begroting relatief klein is. Nationale begrotingen beslaan gemiddeld 50% van het bbp. De begroting van de Unie beloopt slechts 1% van het bbp van de Unie. De begroting is dus te klein om een anticyclisch economisch beleid te voeren, maar toch zijn de begrotingsmiddelen zeer belangrijk voor sommige landen (soms worden bijna alle openbare investeringen met die middelen medegefinancierd) en voor sommige sectoren zoals onderzoek en ontwikkeling en landbouw. De begroting is met andere woorden meer gericht op structurele economische groei

De voorbereiding van dit MFK verschilde van de vorige exercities, en is moeizamer verlopen. Om te beginnen waren alle lidstaten zich ervan bewust dat er voor het eerst geen reële groei te verwachten viel. Het was ook de eerste keer dat er 27 volwaardige gesprekspartners (met veto's) rond de tafel zaten- stel u voor dat u op die manier een nationale begroting moet opstellen! Er was voorts geen voorgekookt akkoord tussen grote landen. Tot slot moet ook rekening worden gehouden met de nieuwe rol van het Europees Parlement. Het zal moeilijk zijn om tot een akkoord te komen, maar het is onontbeerlijk. We hebben evenwel meer tijd nodig

Het MFK is een compromis tussen soliditeit en solidariteit. Vele lidstaten willen dat de Europese begroting wordt ingebed in het algemene beleid van budgettaire discipline. Ik deel dat standpunt niet helemaal, want volgens mij is het MFK in wezen een investeringsbegroting, maar het is een politiek feit dat niet kan worden genegeerd. Ik moet ervoor zorgen dat een akkoord tot stand komt. Ik heb er nota van genomen dat de overheidsuitgaven in de lidstaten in 2011 als geheel gedaald zijn met 1,5% van het bbp, na een spectaculaire groei in 2008 en 2009 van tussen de 4 en 5% van het bbp. Wie beweert dat de uitgaven van de EU in mijn voorstel buiten proportie zijn, moet bedenken dat:

in het Commissievoorstel van juni 2011 de uitgaven voor landbouw en cohesie reeds nominaal werden bevroren. Deze twee sectoren zijn samen goed voor 71% van het totaal

mijn voorstellen van 14 en 23 november een algemene vermindering in reële termen met 2% vertegenwoordigen als je de juiste dingen met elkaar vergelijkt, namelijk het gehele MFK voor 2014-2020 met het gehele MFK voor 2007-2013. Dat belet evenwel niet dat mijn voorstellen in vergelijking met het vorige MFK een aanzienlijke stijging van de uitgaven voor groei, banen en concurrentievermogen behelzen. Dat was immers de onderliggende strategie van het Commissievoorstel, die op mijn steun kan rekenen

Indien aan verdere besparingen wordt gedacht, moet er rekening mee gehouden worden met het feit dat de rest van de begroting in totaal 280 miljard EUR beloopt, en dat het niet uitgesloten is dat sommigen misschien stijgingen wensen in de sectoren die 71% uitmaken. Improviseren is voor mij hoe dan ook uit den boze

EUCO

Ook is het van belang onze ontwikkelingshulp buiten schot blijft. Mijn voorstel voorzag nog altijd in een positieve groei op dat gebied

Aan de inkomstenzijde heb ik voorgesteld om de eigen middelen uit btw te hervormen, om de belasting op financiële transacties te integreren, toch voor de landen die de belasting willen invoeren, en om het correctiemechanisme transparanter en billijker te maken

De inkomstenzijde is een moeilijke en delicate aangelegenheid. Degenen die op andere terreinen op hervormingen aandringen, zijn op dit gebied blijkbaar iets minder hervormingsgezind! Binnen de groep van nettobetalers is er voorts geen algemene overeenstemming. Ik ben evenwel van oordeel dat ook op dit punt oplossingen kunnen worden gevonden, zij het minder ambitieuze oplossingen

De opstelling van de begroting is altijd een ingewikkeld proces. Dat was in het verleden ook al zo. Velen onder u zullen zich nog herinneren dat het MFK van 2005 op begrotings-gebied geen schoonheidsprijs heeft verdiend! We mogen dit proces niet tot een strijd tussen rijk en arm, tussen het Noorden en het Zuiden maken. In de groep van de nettobetalers heeft de helft, waaronder enkele grote landen, geen correcties gevraagd. Niet alle leden van die groep willen meer besparen aan de uitgavenzijde. In de groep van de netto-ontvangers vraagt vrijwel niemand om een stijging in het uitgavenprofiel dat ik heb voorgesteld. Mijn voorstel kan trouwens rekenen op de steun van een groot aantal landen, ook al zijn sommige lidstaten nog niet helemaal tevreden

Deze ingewikkelde realiteit kan niet met oneliners of karikaturen worden geschetst. Ik zal mijn inspanningen toespitsen op het vinden van een billijk compromis. Een akkoord dat de onderliggende strategie onaangetast laat. Een akkoord met 27 lidstaten en met het Europees Parlement. Zonder akkoord zullen de kosten immers zeer hoog oplopen, zowel voor de Unie als voor de lidstaten, zonder uitzondering. Gelet op de sfeer die tijdens de besprekingen in de Europese Raad heerste, ben ik ervan overtuigd dat wij tot een akkoord zullen komen

EUCO