Gelijkwaardigheid

We hebben zaterdag weer een geslaagde nieuwe ledendag gehad. Voor de tweede keer in drie maanden bezochten 500 van de ruim 5000 nieuwe leden uit 2012 ons in de Tweede Kamer.

Onze nieuwe leden kunnen op een nieuwe ledendag rekenen op muziek, gesprekken met Kamerleden, discussies en een mooie rondleiding door de Tweede Kamer. Tijdens die rondleiding kom je ook langs het kunstwerk ‘Nederland, Land aan de zee’ van Auke de Vries. Een onderdeel van dit kunstwerk is een oranje vaan, waarop Koningin Beatrix heeft geschreven: "In de gelijkwaardigheid van mensen ligt de grondslag voor een verdraagzame samenleving."

Toen ik dat gisteren weer las, deed me dat denken aan al die mensen die mij de laatste maanden gemaild en geschreven hebben. Ouderen, studenten en werknemers uit de sociale werkplaats, maar ook duizenden anderen zoals werkers uit de thuiszorg, huurders, leraren, chronisch zieken en gehandicapten. Zij kijken naar wat op hen afkomt en vragen zich af: is dit hoe gelijkwaardigheid tussen mensen eruit ziet?

Betekent gelijkwaardigheid dat de nieuwe directeur van SNS vijf en halve ton verdient om een failliete bank te leiden? Geldt gelijkwaardigheid nog voor ouderen die mij schrijven dat hun pensioentje wordt verlaagd? Betekent gelijkwaardigheid dat mensen die naar vermogen presteren, jarenlang onder het minimumloon aan het werk gezet mogen worden? Geldt gelijkwaardigheid van mensen eigenlijk nog wel voor al die mensen die nu in de knel komen of alleen voor mensen die het al heel goed hebben?

Als gelijkwaardigheid van mensen de grondslag voor een verdraagzame samenleving is, dan maak ik me met dit kabinet grote zorgen. De toegang tot zorg, onderwijs en sociale zekerheid is niet meer voor iedereen verzekerd. Ook dit kabinet werkt niet aan gelijkwaardigheid maar aan concurrentie, winstbejag en individualisme. In antwoord daarop sluiten steeds meer mensen zich bij de SP aan. Zij verkiezen menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit boven ieder-voor-zich en zoek het zelf maar uit.

Ik ben trots op deze mensen. Zij kijken niet meer toe, maar willen de handen uit de mouwen steken om Nederland menselijk en sociaal te maken. Tegen al onze nieuwe leden zeg ik: welkom bij de club!

Emile Roemer