Op bezoek bij de AIVD

Het leukste museum van Nederland is gevestigd in het meest ontoegankelijke gebouw van ons land: het hoofdkwartier van de AIVD in Zoetermeer. In de kelder bewaart de dienst haar mooiste trofeeën uit de Koude Oorlog. Russische geweren in wandelstokken, microfiches in klerenhangers, geheime boodschappen in de patronen van damessjaals. Ik weet niet wat onze dienst zelf allemaal heeft gebruikt. Die spullen liggen nu waarschijnlijk in de kelders van de voormalige KGB.

Gisteren was ik op bezoek bij de AIVD, als onderdeel van mijn onderzoek naar de Amerikaanse afluisterpraktijken. Over wat ik daar heb gehoord kan ik helaas niet veel zeggen, dat is vertrouwelijk. Bij elk bezoek valt me wel op dat de mensen die daar werken idealisten zijn. Ze doen dit werk niet voor het geld, maar uit overtuiging, de wil om bij te dragen aan de veiligheid van ons land. En natuurlijk omdat het spannend is.

Onze AIVD is heel professioneel, maar ook heel klein. Het is nog steeds moeilijk om erachter te komen wat onze dienst precies wist van de Amerikaanse spionage en hoe zij hier eventueel bij betrokken was. Het is ook niet gemakkelijk om er achter te komen waarom de NSA zo massaal over de schreef gaat. Misschien alleen maar omdat het kan, omdat niemand ze tegen houdt. Omdat sinds 9/11 geen serieuze discussie meer mogelijk is over het optreden van geheime diensten.

Gisteren liet klokkenluider Snowden weten graag bereid te zijn Europese politici te helpen die meer willen weten over de activiteiten en de beweegredenen van de Amerikanen. Dat aanbod kunnen we niet laten liggen. Ik heb Plasterk al eerder gevraagd om Snowden niet uit te leveren, met een beroep op ons nationale belang. Tot nu toe weigert de minister dat. Daarom zal ik volgende week Kamerleden vragen kleur te bekennen. Dan kunnen we een werkbezoek plannen naar Rusland. Na het bezoek aan de AIVD, nu op bezoek bij Snowden!