Sarkozy en Brown bedrijven 'stadiondiplomatie'

De Franse president Sarkozy en de Britse premier Brown zitten allebei om een succesje verlegen. Bij het staatsbezoek van Sarkozy aan Londen willen ze de bezem halen door de moeizame Frans-Britse verhoudingen. Beleefde 'hartelijkheid' moet plaats maken voor 'vriendschap'. Makkelijk scoren. Of toch niet?

Het bezoek, woensdag en donderdag, is omgeven met Britse deftigheid. Sarkozy logeert zelfs bij koningin Elisabeth op Windsor Castle. Dat levert mooie plaatjes op, die hem kunnen helpen 'presidentiëler' over te komen. Zo wil hij de kiezers terugwinnen die zich de laatste tijd massaal van het jetsettende staatshoofd afkeren.

Brown kampt met het omgekeerde probleem. Aan formaliteit geen gebrek. En in plaats van een romance met een glamourmodel heeft hij gewoon een gezin met twee kinderen. Maar ook de 'saaie' Brown doet het na een veelbelovend begin slecht in de peilingen.

Toenemende kritiek

De twee hebben dus alvast één ding gemeen, denkt professor Klaus Larres van de Universiteit van Ulster in Noord-Ierland. "Door een goede relatie te ontwikkelen kunnen ze elkaar misschien steunen tegen de toenemende kritiek van het thuisfront."

Op verzoek van Sarkozy ontmoeten ze elkaar niet in een deftig kasteel maar in het stadion van de Engelse voetbalclub Arsenal. Arsenal heeft veel Franse spelers en zelfs een Franse coach. Het stadion is dus de ideale plek voor een Frans-Brits een-tweetje.

Rivalen

Wat er op diplomatiek gebied bij zo'n een-tweetje komt kijken, is een andere vraag. Historisch gezien zijn Frankrijk en Groot-Brittannië rivalen, en ook de afgelopen jaren stonden ze vaak tegenover elkaar. Bij de oorlog in Irak bijvoorbeeld, die de toenmalige Britse premier Blair steunde, maar de toenmalige Franse president Chirac niet.

Sarkozy heeft bij een recent bezoek aan de VS al laten zien dat hij een andere koers vaart dan zijn voorganger. Hij wil dat Frankrijk weer een actieve rol gaat spelen, en hij wil meer samenwerken. Vooral op het gebied van defensie.

NAVO

Daar hoort wat Sarkozy betreft ook de NAVO i bij. In ruil voor een paar hoge posten zou Parijs bereid zijn meer verantwoordelijkheid te nemen binnen de NAVO. Ook in Afghanistan, waar dat hard nodig is. Maar de details zullen pas volgende week, op de NAVO-top in Boekarest duidelijk worden.

De Franse toezegging lijkt een cadeautje voor Brown, die al lang roept om meer troepen voor Afghanistan. Maar zo simpel ligt het niet. Want door meer samen te werken wil Frankrijk zich uitdrukkelijk manifesteren als leider binnen Europa. En alles wat met Europa te maken heeft ligt gevoelig bij de Britse kiezers. Zeker nu Frankrijk op 1 juli het EU-voorzitterschap overneemt, en met allerlei plannen komt waartegen Brown de Britse kiezer beloofd heeft te vechten.

Bilaterale banden

Ook defensiesamenwerking ligt gevoelig, denkt professor Larres. "Brown zal Sarkozy moeten uitleggen dat alles wat ze bespreken over defensiesamenwerking gespresenteerd moet worden als verbetering van de bilaterale banden tussen Frankrijk en Groot-Brittannië, en niet als de mogelijke ontwikkeling van een Europees defensiebeleid. Want daar zou het Britse publiek erg sceptisch tegenover staan."

Wel een veilig onderwerp is kernenergie. Daar zijn Londen en Parijs allebei voorstander van. Frankrijk heeft jaren geleden al een nieuwe generatie reactoren gebouwd terwijl Groot-Brittannië achterbleef, en Londen wil graag leren van de Franse ervaring.

Maar een paar kernreactoren zijn natuurlijk nog geen 'vriendschap'. Of de 'stadiondiplomatie' van Brown en Sarkozy genoeg zal opleveren om de twee leiders een broodnodig steuntje in de rug te geven, hangt dan ook evenzeer af van de 'chemistry' die er tussen ze is. Gelukkig kunnen ze bij wijze van ultieme male bonding nog altijd een balletje gaan trappen. Het blijft tenslotte een voetbalstadion.