Het hart gelucht
Met een gevoel van boosheid betrad ik vanmorgen de bomvolle zaal met partijgenoten op onze Politieke Ledenraad. Met een gevoel van strijdbaarheid en vastberadenheid om te doen wat er gedaan moet worden liep ik drie uur later weer naar buiten. Want elkaar zeggen waar het op staat, daar houd ik van.
En dat hebben we gedaan vandaag. Ik geloof dat Jeroen Dijsselbloem het gevoel van de hele zaal omschreef toen hij zei dat 'ie een 'ongelofelijk klotegevoel' had overgehouden aan de toestanden van vorige week en begin deze week. Het vertrek van Job dat was verdrietig, het anonieme lekken naar krant en tv dat was schandalig.
Want een partij die strijdt tégen onrecht en vóór een fatsoenlijk Nederland moet die fatsoensnormen zelf voorleven. Dat een enkel Kamerlid dat fatsoen niet kon opbrengen was verschrikkelijk. Voor Job, voor de partij en voor de overgrote meerderheid van onze fractie die zich in het zweet werkt voor de partij en haar idealen.
Vandaag betuigde de fractie haar oprechte spijt. En Job -die zichzelf tot groot vermaak van alle aanwezigen introduceerde als 'een enthousiast partijlid uit Amsterdam'- deed een krachtige oproep. Een oproep tot eenheid. Een oproep om niet langer naar binnen maar naar buiten te kijken. Een oproep om een vuist te maken tegen dit kabinet en om een uitgestrekte hand te bieden aan eenieder die wil strijden voor een socialer en rechtvaardiger Nederland. Een oproep die hem tot tweemaal toe een staande ovatie opleverde.
En dus sloot ik een verschrikkelijke week met een oprecht gevoel van strijdbaarheid en vastberadenheid om te doen wat er gedaan moet worden af. We hebben elkaar gezegd waar het op staat. We hebben ons vertrouwen in elkaar uitgesproken. We hebben bevestigd dat de ledenraadpleging een nieuwe politiek leider een sterk mandaat geeft in fractie en partij.
We hebben ons hart gelucht en dat was goed. We kunnen verder. En ook kan ik morgen met een gerust op de buis kijken hoe Utrecht Twente verslaat. En mocht Twente onverhoopt toch winnen.... dan kan ik na vandaag de nederlaag verdragen.